Klöb! - “Cok eskiden hazmolunacaktik!”

Hava kapali ve oturmus Vesikali Yarim’i seyrediyorum. Halil, gecenin kor karanliginda, Beyoglu’nun arka sokaklarinda, Sabiha’sina yuruyor, yahut Sabiha’sindan gidiyor. Sol ustte isikli bir levha. “Klöb” diyor, neon neon, frankofon bir zerafet icinde. Fakat bende tedirginlik uyandiriyor daha cok. Yanip sonusundeki ritm nabiz gibi – Klöb.. Klöb.. Klöb - , fonik aura’si tum o arka sokagi, hatta tum Beyoglu’nu yutacak jole kivaminda bir yaratikla akraba – adeta “Blob”! Bilincsiz kutlesi bu sehri, bu aski, bu acilari yutup bunyesinde eritecek, ve hiclik olacak artik sadece. Sadece hiclik...

“Cok eskiden hazmolunacaktik!”